Het box-fitting algoritme voor de detectie van exoplaneten

Student: Jason Zijlstra
Begeleiders: Richard Gill en Stéphanie van der Pas

Exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) kunnen gedetecteerd worden
met behulp van de transit-methode. Hiertoe wordt met telescopen data over
lichtintensiteit van sterren waar mogelijk planeten omheen draaien
verzameld, zoals bijvoorbeeld gedaan is tijdens de Kepler-missie. De
transit-methode is gebaseerd op het principe dat wanneer een exoplaneet de
bijbehorende ster passeert, dit waar te nemen is als een periodiek dipje
in de lichtintensiteit. Er zijn meerdere algoritmen beschikbaar om in
lichtintensiteitsdata dergelijke periodieke dipjes te vinden. Een
populaire is het box-fitting algoritme [1].

Doel van het project:
1. Beschrijven van het box-fitting algoritme.
2. Toepassen van het algoritme op gesimuleerde en/of echte data.
3. Naar keuze: bestuderen van een nog nader te bepalen variant op het
box-fitting algoritme, of vergelijken van het box-fitting algoritme met
andere gangbare algoritmen voor dit probleem (bijvoorbeeld [2] en [3], of
[4]), danwel algoritmes voor vergelijkbare problemen uit andere
wetenschapsgebieden.

[1] Kovacs, Zucker en Mazeh (2002), A box-fitting algorithm in the search
for periodic transits. Astron. Astrophys. 391, 369-77.

[2] Aigrain en Favata (2002), Bayesian detection of planetary transits. A
modified version of the Gregory-Loredo method for Bayesian periodic signal
detection, Astron. & Astrophys. 395, 625-36.

[3] Aigrain en Irwin (2004), Practical planet prospecting, Mon. Not. R.
Astron. Soc. 350, 331-45.

[4] Plavchan et al. (2008), Near-infrared variability in the 2MASS
calibration fields: a search for planetary transit candidates, ApjS 175,
191-228.